اقدامات درمانی اولیه در محل حادثه مارگزیدگی

• آرام نمودن فرد آسیب دیده و اطمینان دادن به او که مرگ ناشی از مارگزیدگی بسیار نادر و خیلی کمتر از زنبورگزیدگی است.
• دور نمودن فرد آسیب دیده از محل حادثه (به منظور جلوگیری از گزش مجدد).
• قرار دادن بیمار در وضعیت نشسته یا درازکش در حالی که اندام مارگزیده افقی قرار گیرد.
• بی حرکت نمودن اندام مارگزیده به وسیله آتل یا باند پارچه ای.
• خارج ساختن تمام وسایل زینتی مانند ساعت و انگشتر.
• پرهیز از هر گونه دستکاری زخم ناشی از گزش.
• شستشو محل گزش با آب و صابون و بانداژ شل اندام مارگزیده.
• استفاده از برانکارد، در صورت نیاز به حمل مارگزیده.

نکته: مکیدن زخم، باز کردن زخم، بستن تورنیکه سفت، کمپرس سرد … خود سبب افزایش آسیب می شود و نباید انجام شود.

بیش از ۵۰% مارگزیدگی ها غیر سمی بوده و بیمار از ترس دچار شوک شده است.

توجه شود که بستن تورنیکه یا گارو و دستکاری محل گزش که ممکن است اتفاق هم نیافتاده باشد، موجب بروز ضایعات موضعی و التهاب می شود و ممکن است پزشک را دچار اشتباه کند.

باز کردن تورنیکه و تحت نظر گرفتن بیمار از نظر پیشرفت آثار موضعی و همچنین علائم و نشانه های بالینی مسمومیت سیستمیک تا حدود ۴ ساعت ضروری است.

در صورت نبود این آثار می توان به بیمار اطمینان داد که گزش سمی نبوده است و بیمار را ترخیص کرد.