تشخیص نقرس
تشخیص افتراقی های نقرس
دی ۴, ۱۴۰۲عوامل مستعد کننده حمله نقرس
دی ۴, ۱۴۰۲ظن بالینی از روی شرح حال و معاینه، در کنار نمونه برداری از مایع مفصلی (توسط آسپیراسیون سوزنی) و یا توفوس (tophaceous) ما را به تشخیص قطعی می رساند.
نمونه گرفته شده از مایع مفصلی و یا توفوس را جهت آنالیز سلولی (CBC diff)، مشاهده زیر میکروسکوپ با نور پولاریزه (بررسی کریستال های موجود در آن) و کشت ارسال می کنیم.
در نقرس مایع مفصلی به علت افزایش لوکوسیت ها (۵۰۰۰-۷۵۰۰۰ عدد در میکرولیتر) ظاهری کدر دارد. تجمع زیاد کریستال های مونواورات سدیم در مایع استخراج شده از توفوس و مفصل حالتی غلیظ، خمیری و کچ مانند به آن می دهد.
در مشاهده زیر میکروسکوپ، مونواورات سدیم به صورت کریستال های داخل و خارج سلولی سوزنی شکل با انکسار مضاعف منفی دیده می شوند.
کشت مایع به جهت رد کردن آرتریت سپتیک و یا عفونت ثانویه درخواست می شود.
نکته: در زمان حمله نقرس ارزیابی سطح اوریک اسید کمک کننده نیست.
| در اوایل بیماری تنها تورم بافت نرم اطراف مفصل دیده می شود. |
| پس از سال ها، تفییرات سیستیک، اروزیون های با حدود مشخص در کنار حاشیه اسکلروتیک، تغییرات بافت نرم و تجمع توفوس دیده می شود. |
| در سونوگرافی double-contour sign بر روی سطح مفصلی می تواند نشان دهنده تجمع کریستال های مونواورات سدیم باشد. |
| dual energy CT scan توانایی تشخیص کریستال های اورات را در نقرس دارد. |