تظاهرات بالینی عقرب گزیدگی

علائم موضعی

 بسته به نوع و میزان زهر ممکن است از ناچیز تا شدید باشد. درد و التهاب در محل گزش بیشترین علامت موضعی است و می تواند از تورم جزئی تا شدید (عقرب توسن) و حتی تخریب تمام نسج زیر جلدی، ایجاد تاول و گانگرن (عقرب گادیم) باشد.

علائم سیستمیک:

عقرب سیاه بزرگ و عقرب توسن بیشتر حاوی نوروتوکسین ها هستند و عقرب گادیم بیشتر حاوی سیتوتوکسین هاست.

• علائم نوروتوکسین ها

با احساس درد شدید در محل گزش شروع می شود، سپس محل نیش متورم و ملتهب می شود، سپس سرگیجه، احساس خارش در دهان، گلو یا بینی، زیاد شدن بزاق، بی حسی و کند شدن زبان، اختلال در حرکت عضلات، اندام ها و حس لامسه، تنگی نفس و تعرق و افت فشار خون و تنگی مردمک (علائم کولینرژیک) ایجاد می شود. در ادامه علائم آدرنرژیک غالب شده و بیمار دچار تب (تا ۴۰.۵ درجه) خشکی دهان، کاهش ادرار، گشادی مردمک ها، تاکی کاردی، افزایش فشار، دیسترس تنفسی، اختلال بینایی و نارسایی کلیه می شود. ممکن است بیمار دچار تشنج و کاهش سطح هوشیاری نیز بشود.

• علائم سیتوتوکسین ها

سبب آسیب پوستی (اکیموز شدید، قیافه و چشم های برافروخته)، همولیز (ادرار پر رنگ به صورت شربت آلبالو)، رابدومیولیز و نارسایی کلیه می شود. معمولا ناحیه گزش درد ندارد یا اندک است به همین علت بیمار زمانی مراجعه می کند که عوارض خود را نشان داده است؛ به همین خاطر توصیه می شود که فورا فرد مصدوم را به درمانگاه منتقل کنند و سهل انگاری نکنند.