به عفونت بافت پارانشیم ریه (در سطح کیسه های هوایی (alveolar level))، پنومونی یا ذات الریه گفته می شود.
پنومونی به انواع پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia: CAP)، پنومونی اکتسابی از بیمارستان (hospital-acquired pneumonia: HAP)، پنومونی مرتبط با ونتیلاتور (ventilator-associated pneumonia: VAP) و پنومونی مرتبط با مراقبت بهداشتی (heallth care-associated pneumonia: HCAP) تقسیم می شود.
نوع واسطی از پنومونی وجود دارد، که به علت ماکروآسپیراسیون محتویات حلق دهانی (oropharyngeal) یا معده ایجاد می شود و به آن پنومونی آسپیراسیون (aspiration pneumonia) گفته می شود. این نوع پنومونی جزوی از انواع CAP و HAP تفسیر می شود.
نکته: در این ویرایش صرفا به پنومونی اکتسابی از جامعه پرداخته می شود.
انواعی از پاتوژن ها سبب ایجاد CAP می شوند، برای بررسی راحت تر، آن ها را به دو گروه پاتوژن های تیپیک و آتیپیک تقسیم می کنیم.
پاتوژن های تیپیک شامل استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفولانزا، استافیلوکوکوس اورئوس و باسیل های گرم منفی مانند کلبسیلا پنومونیه و سودوموناس آئروژینوزا هستند.
پاتوژن های آتیپیک شامل مایکوپلاسما پنومونیه، کلامیدیا پنومونیه، لژیونلا و ویروس های تنفسی مانند آنفولانزا و کروناویروس ها هستند.
دیده شده است که باکتری ها به طور ثانویه می توانند پنومونی های ویروسی را عارضه دار کنند، مانند سوار شدن استافیلوکوکوس اورئوس بر روی پنومونی ناشی از آنفولانزا.
۲. عوامل خطر ابتلا به پنومونی ایجاد شده با ارگانیسم های دارای مقاومت آنتی بیوتیکی
۳. تشخیص و تشخیص های افتراقی پنومونی
۴. مدیریت پنومونی
۵. پیگیری پنومونی درمان شده به صورت سرپایی
۶. منابع
* Harrison’s Principles of Internal Medicine 21st edition chapter 126