آکنه بیماری چند شکلی است که در آن ضایعات به اشکال مختلف کومدون (بسته یا سر سفید و باز یا سر سیاه)، ماکول، پوستول، ندول و کیست دیده می شود. در یک بیمار معمولا چند نوع ضایعه به طور همزمان دیده می شود.
شایعترین محل بروز ضایعات صورت (پیشانی، بینی، چانه و گونه ها) و سپس در قسمت فوقانی پشت، سینه و بازو ها است.
آکنه فولمینانت: شدید ترین فرم آکنه ی ندولو کیستیک است که با شروع ناگهانی ضایعات کیستیک و تب همراه است، در پسران جوان بیشتر دیده می شود و اگر درمان نشود اسکار بجا می گذارد. ضایعات لیتیک استخوانی خصوصا در جناغ و ترقوه، هپاتواسپلنومگالی، آرترالژی و میالژی نیز ممکن است دیده شود. |
آکنه کونگلوباتا: فرم شدید آکنه ندولو کیستیک است که علائم سیستمیک ندارد. |
آکنه مکانیکا: ثانویه به مسدود شدن منافذ پیلوسباسه با ترومای مکرر مکانیکی ایجاد می شود. |
آکنه دارویی: به دنبال مصرف استروئید ها، فنی توئین، لیتیوم، ید، برم، وقفه دهنده های فاکتور رشد اپی درم (EGFR) دیده می شود. |
آکنه شغلی، آکنه متعاقب رادیوتراپی و فتوتراپی و آکنه نوزادی و شیرخوارگی از انواع دیگر آن است. |
آکنه با شدت خفیفضایعات به صورت پراکنده، کوچک (کمتر از ۵ میلی متر)، کومدونی یا التهابی پاپولو پوستولر بدون ایجاد اسکار دیده می شوند و عمدتا به یک ناحیه محدود هستند. در شدت خفیف ندول دیده نمی شود و ضایعات به هم چسبیده وجود ندارد. |
آکنه با شدت متوسط تا شدیدضایعات متعدد کومدونی یا التهابی پاپولو پوستولر که چندین ناحیه از بدن را درگیر کرده است، در آن ندول و اسکار نیز دیده می شود. |