در بیماران با سن بیشتر از ۶۰ سال

در بیماران با سن بیشتر از ۶۰ سال، اولین قدم انجام اندوسکوپی و نمونه برداری از بافت معده (جهت ارزیابی وجود هلیکوباکتر پیلوری) است.

۱. در صورتی که یافته های اندوسکوپی، شرح حال و معاینه، نشان دهنده وجود یک علت ارگانیک زمینه ای باشد (مانند رفلاکس مری به معده، زخم پپتیک و …)، رویکرد درمانی مرتبط با آن را انجام می دهیم.

۲. در صورت عدم وجود علل ارگانیک زمینه ای، دیس پپسی عملکردی مطرح می شود و می بایست بیمار را از نظر وجود هلیکوباکتر پیلوری ارزیابی کنیم (توسط نمونه برداری یا تست های غیر تهاجمی (آنتی ژن مدفوع یا تست اوره تنفسی): به مبحث تشخیص هلیکوباکتر پیلوری رجوع کنید).

۳. اگر هلیکوباکتر پیلوری وجود داشته باشد آن را درمان می کنیم (به مبحث رژیم ها و ملاحظات درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری مراجعه کنید ). در صورتی که پس از ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری علائم باقی ماند، یک دوره ۴ تا ۸ هفته درمان با مهار کننده های پمپ پروتونی انجام شود.

۴. اگر هلیکوباکتر پیلوری وجود نداشت یک دوره ۴ تا ۸ هفته درمان با مهار کننده های پمپ پروتونی انجام شود.

۵. در صورتی که پس از درمان با مهار کننده های پمپ پروتونی علائم باقی ماند، بیمار را به متخصص گوارش ارجاع دهید.